kabus

dün gece kahve manisaya gitti. annesi hastaymış galiba, banada bir şey söylemiyor ki. ne oldu ne bitti... allahım deli gibi korktum dün gece, yalnız kalmaktan bu evde. birinci katta olduğunu söylemiştim.tüm pencereler kapalı yattım bu sıcakta. bir sürü kabus gördüm, hele bir tanesi çok feciydi.

kahve vuruluyordu, deli gibi sokaklara koşuyorum yardım edin edin diye, sonra bir komsu geliyor, ölmek üzere falan diye, çok net hatırlıyorum.%3 yaşama şansı var diyo, bunu diyen adamda doktor değil, taksi şöförü. hüngür hüngür ağlayarak uyandım, uyanıncada uzunca bir süre ağladım, öyle ki sabah kalkınca gördüm, ağlamaktan gözleri şişmiş. ne anlama geliyorsa bu artık...

bu evde kahve olmadan kalmaktan nefret ediyorum, acaip korkuyorum yalnız kalmaktan, bir an önce geri gelse...