15 Temmuz 2010 Perşembe

İZMİRRR!

ankaradan tanıdığım bir arkadaşım vardı bornovada çalmaya başlamış, onu görmeye gittim bugün, usulca yaklaşıp " tanışabilir miyiz?" dedim. özlemişim...
hiç solo çalarken dinlememişim, onu dinledim 1-2 saat sonra tıpış tıpış eve.. aile ile yaşamak zor iş!
onu dinlerken aklıma eski sevgilim geldi hani şu barmen olan( çok severdi bu müzisyeni) arayasım geldi arayamadım, en son 1 ay önce mesaj atmıştım" mezun oldum" diye, soğuk bir cevap gelmişti, "tebrikler" diye. kızamıyorum ona, haklı çünkü..
ama aşk bitince aynı evde yaşanmıyor bea, her şeyi batmaya başlıyor, aşk olduğuna bile emin değilim şimdi ama beni en iyi tanıyan insan oydu. hiç yalan söylemedim ona, tüm şeffalığımla tanıdı beni,sevdi... aşık olunca yalan söylerim ben, sevgilimin hoşuna gitmeyecek bir şey mi yaptım, hemen örtpas ederim, en sevmediğim huyum bu, kafam da iyi zaten...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder